Een lange tocht van 2 dagen om in het volgende
doel van onze reis te komen: het Drakengebergte.
Donderdag
20 november
We maken vandaag een lange ruk van Storm River
Mouth naar Gonubie net voorbij Oos Londen, we rijden op de kop af 500 km.
Na een lekker ontbijt aan zee vetrekken we om
kwart voor negen. We rijden met een kopje koffie bij het benzine tanken in
Nelson Mandela Bay (Port Elizabeth) en een korte lunchpauze achter elkaar door
naar Oos Londen. Eerst is het bewolkt, dan begint het afwisselend te miezeren
en te regenen, de hele morgen en tot een uur of twee in de middag. Grijs, grijs
en we zien geen bergen meer. Voor zover we het kunnen zien is de weg niet zo saai
als we gedacht hadden: mooie bloemen bermen en heuvel- en bergachtig gebied met
struikgewas en Cape Pine bossen.
Na een aanwijzing van een man bij het
benzinestation vlakbij Gonubie waar ook een Spar is, vinden we het PSA resort
dat in de KEA-lijst van campings staat genoemd. Het is aan het eind van een
lange hobbelige ongeasfalteerde weg van plm. 8 km. We hebben vreselijk geluk:
de camping sluit om vier uur en vijf minuten voor vier arriveren we voor een
groot hek met elektrische beveiliging. Het is een grote camping met meer dan
100 plaatsen waar niemand is behalve wij. We kunnen op de camping lopen, maar
er niet vanaf voor een wandelingetje langs de zee. Overal hekwerken met stroom erop. Het is
veilig dat wel, maar het geeft aan hoe het hier in Zuid-Afrika is: zonder die
hekken op een stille plek kan het niet. We horen de zee, maar zien hem dus
niet.
De camping is prima, we zitten er lekker het
laatste deel van de middag en de avond naast de camper.
een prachtige bloem vlakbij ons plekje
Vrijdag
21november – van Gonubie (East London) naar Underberg - 517 km
Veel heuvelland, het is veel meer bevolkt dan
we gedacht hadden. De huisjes zien er redelijk uit. Veel in de oude ronde
vormen gebouwd, nu van steen met golfplaten dak, maar ook nog rieten daken en
lemen hutten.
onderweg naar Mthatha zien we heel veel huisjes tegen de heuvels op
en veel rondavels, met golfplaten of met rieten dak zoals hier
Vandaag willen we zien of we het graf van
Mandela kunnen bezoeken dat een eindje onder Mthatha ligt in Qunu. Het ligt
langs de N2, dus gemakkelijk te vinden. Het graf is jammer genoeg niet
opengesteld. We kunnen alleen het museum bezoeken, door het land van Mandela’s
jeugd rijden en zijn laatste huis fotograferen. Het museum is niet
indrukwekkend, het zijn met name foto’s van Mandela in zijn diverse fasen:
eerst de jeugd hier in dit gebied, hoe hij erg binnen de stam leefde en dat
steeds is blijven waarderen, toen zijn opvoeding aan de high school universiteit.
En na zijn gevangenschap allerlei bekende uitspraken. Over Nederigheid
bijvoorbeeld: “Non of us can be described as having virtues or qualities that raises
him or her above others”. Het museum heeft een aantal aspecten van zijn boek
“My long March to Freedom” gebruikt. In het boek komen de verschillende
aspecten van zijn jeugd in een veel betere samenhang tot uitdrukking.
Benadrukt wordt dat hij zodra hij vrij kwam
eerst naar Qunu naar zijn familie en het graf van zijn moeder ging.
het museum
Mandela na zijn vrijlating
Uitzicht vanuit het museum op de omgeving waar Mandela opgroeide
het huis in Qunu waar Mandela op het laatst woonde
Dan door naar Mthatha, net als Butterworth een
levendige stad. Veel verkeer.
Naar Kokstad. De reis gaat zo voorspoedig dat
we besluiten door te gaan naar Underberg, de uitvalsplaats voor het zuidelijk
Drakengebergte.
nog steeds de huisjes die tegen de bergen “gestrooid” liggen
wolken die over de berg glijden
Als we denken dat we er zijn, blijkt dat we
nog een lange gravelweg van 26 km moeten afrijden. Daardoor is het bijna donker
als we op de prachtige camping Silverstream Caravan Park aankomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten