Kaartje Drakengebergte en de vier plekken waar we waren:
- Sanipas
- Giant's Castle
- Cathedral peak
- Royal Natal Nat. Park
De komende week en langer zullen we in het
Drakengebergte in KwaZulu Natal zijn. KwaZulu Natal is het land van de Zulus.
In deze provincie van de kust waar Durban ligt tot aan de bergen hebben de
Zulu-oorlogen plaatsgevonden: de
Zulu-Boerenoorlog, de Anglo-Zulu oorlog en de Boerenoorlog.
De vroegste bewoners van het Drakengebergte
waren de San mensen. Hun voorouders leefden 30.000 jaar geleden van de jacht.
Later – 20.000 jaar geleden – kwamen de Khoi-groepen vanuit Botswana naar het
zuiden. Zij waren herders, hadden vee. De San werkten vaak voor de Khoi en er
vond veel uitwisseling tussen de twee groepen plaats. De Khoi ontwikkelde ook
de veeteelt, die m.n. begon men met geiten en de San bleven meer de
jagers/verzamelaars. Uit recent onderzoek (DNA bepalingen) blijkt dat soms San
mensen de methode van de Khoi overnamen en om gekeerd dat Khoi mensen weer
terug gingen naar jagen en verzamelen. Het lijkt er op dat er ook veelvuldig
onderling werd gehuwd enz.
Later – rond 500 na Chr - kwamen de Bantus uit
west van Afrika via oost Afrika, naar de
gebieden waar de Khoi en San mensen woonden.
Er vond m.n. met de Khoi mensen veel uitwisseling en handel plaats. De Bantus
brachten ook landbouw mee die de Khoi snel overnamen. Ergens op de grens tussen
waar nu West Cape overgaat in East Cape kwam de verdere afdaling van de Bantu
tot stand. De Khoi in de West Kaap edn de Bantu in de Oost Kaap. Dat er veel
contacten waren wordt momenteel ook in de taal terug gevonden. In de Bantu taal
in Zuid Afrika wordt op vele plaatsen de klik geluiden terug gevonden zoals bij
de Zulu’s. De klik klanken zijn types voor de Khoi en San talen.
De San-groepen waarvan wij de rotstekeningen
zien, leefden hier vanaf 3000 jaar geleden tot in de 19e eeuw als
jagers en vissers. Zij leefden in
gemeenschappen van 20 tot 30 personen. Het succes van de levensstijl kan deels
verklaard worden uit de relatieve eenvoudigheid: men at van de jacht en planten
en insecten en de weinige dingen die men nodig had maakte men zelf. Er vond wat
ruil tussen de stammen plaats (o.a huwelijken werden geregeld). We lezen dat
men een uur of 20 per week werkte om in hun levens behoefte te voorzien en voor
de rest hield men zich bezig met verven, zingen en dansen. Het is zeker niet zo dat men in het stenen
tijdperk leefde, zoals wel wordt gedacht.
reconstructie van het leven van de San
In het midden van de 19e eeuw kwamen de San onder druk door de “settlers” die zich in hun land vestigden. De mogelijkheden voor de jacht verminderden, omdat de Europeanen veel wild schoten. De San werden gedwongen zich aan te passen en zich steeds meer in de bergen terug te trekken en verruilden hun stenen werktuigen voor paarden en geweren. Ze werden doodgeschoten of als slaven ingezet op de boerderijen van de blanken. Ziektes zoals de pokken deden ook hun werk. Wat er van de San bevolking over is, zijn de rotstekeningen: van 3000 jaar geleden tot in de 19e eeuw. Wat je als toerist ziet zijn de tekeningen uit de 19e eeuw, de oudere zijn verdwenen.
Er zijn nu nog ca. een 400 San/ Khoi mensen over in de Kalahari – Namibië.
De bergen in het uKhahlamba-Drakenberg Park zijn tot 3400 m hoog en het is een onverstoorde wildernis. En strekt zich over 1800 km uit. Eigenlijk is het een groot Escarpment, de hoge grens is Lesotho en op die oost grens van Lesotho breekt het gebergte naar beneden.
Het park is voor onze tocht grofweg in vier stukken te verdelen:
· Het Zuidelijke deel met de Sani – Pas
· Giants Castle Reserve, ook nog in het zuiden
· Cathedral Park, het middengedeelte
· Het noorden met het Royal Natal Park
Er zijn meer onderdelen/parken, maar dit zijn de vier die wij gaan bezoeken.
Er loopt op een afstand van 30 – 70 km van de bergen de grote N3. Wij gaan daar steeds naar terug vanuit de campings die meer of minder dicht bij het gebergte zijn en van waaruit we wandelingen maken. Dan rijden we weer door de heuvels naar de grote weg terug, een stukje noordelijker en dan weer naar binnen naar de bergen. Op de wegen naar de bergen wonen behoorlijk wat mensen, allemaal Zulu-sprekend vermoeden we.
Dit even als inleiding, nu naar wat we hebben gedaan en gezien.
Zaterdag
22 november – naar Sani Pas
We ontbijten in de stralende zon, met uitzicht
op de groene bergen. En dan rijden we over de gravelweg naar Underberg om ons
te laten informeren over het Zuidelijke deel van het Drakengebergte. Onderweg
maken we nog mooie foto’s van omgeving en twee heel specifieke vogels.
Vanaf
de weg van de camping naar Underberg zien we
de uitlopers van het
Drakengebergte al liggen
Longtailed Widow Bird
Schattig vogeltje met ruime fel oranje kraag dat we niet kunnen determineren
Inmiddels hebben we op het goed geïnformeerde
toeristenbureau gehoord dat in tegenstelling tot wat er in de “Footprint” staat
nl: “de helling naar boven eind 2010 klaar zou zijn”, niet klaar is. De laatste
twintig km naar boven is onverhard en alleen voor 4 WD. We horen ook dat er een
nieuwe eenvoudig hotel boven op de pas is die een shuttle met beneden
onderhoud.
Het toeristenbureau zegt ook dat de shuttle van
de Sani Pass Lodge om 11:00 en om 15:00 vertrekt. Het is 12:30, stralend weer, hoe zal het morgen zijn? We
boeken direct, via info blijkt inderdaad boven nog ruimte te zijn en de shuttle
zal om 15:00 uur ons ophalen. We zijn de enige twee die mee gaan. Onze
chauffeur blijkt later Matia te heten en geboren en getogen in Lesotho. Hij
zegt weinig Engels te spreken naast zijn moedertaal Sotho. Het land is Lesotho,
de taal is Sotho, hij is een Besotho, ja typische voor de Bantu talen de
verbuigingen aan de voorkant van het woord, zoals Kees dat vroeger in Uganda
bij het Luganda ken
we zien de pas liggen
Ca 20 km voor de pas is de Zuid Afrikaanse
grens controle. We worden keurig uit gestempeld. Op 2874 m ligt de Sani-Pas; de
grens tussen Lesotho en Zuid Afrika. Direct achter de Sani-Pas ligt het zeer simpele
grenskantoor van Lesotho. Ongeveer daarnaast ligt onze lodge, die pal na de
Sani-Pas ligt waardoor we vanuit de lodge nog de vallei in kunnen kijken.
We zien een groep arbeiders onder toezicht van
twee Chinezen aan de waterafvoer van de weg werken die onder constructie is.
Het lijkt erop dat de weg aan de Lesotho kant eerder geasfalteerd zal zijn dan
de Zuid Afrikaanse kant.
Het waait hard en is koud. De lodge is een
serie van huisjes in Afrikaanse stijl, steeds twee kamers per “hut”. Als we
onze kamer krijgen aangewezen blijkt het daar heerlijk verwarmd met een
potkacheltje waarin een soort briketten branden. We weten inmiddels diner om
19:00 uur en het ontbijt morgenochtend 7:30 is.
We trekken de warme kleding aan die we hebben
meegenomen en lopen een stukje Lesotho in. Verspreid staan verschillende
huisjes, waarschijnlijk van de wegwerkers en van de Chineszen. Er lopen wat
schapen en geiten, het landschap hierboven is redelijk vlak, de pas is een
soort escarpment die in een keer naar beneden valt. Dat zien we ook verder bij
de Drakengebergte.
uitzicht tijdens de wandeling op zaterdagmiddag
je kunt mooi zien waar we vandaan komen
Buizerd, de Jackal Buzzerd; op de foto zie je niet zijn
witte band om de nek
Nogmaals het is guur en als het ook nog begint
te regenen gaan we terug naar de hoogste Pub in Afrika, zoals de lodge zegt te
zijn. Geer koopt nog een rieten mandje bij de plaatselijke mevrouw.
Dame die bovenop de pas mandjes verkoopt
mannen in Lesotho
Omdat je vanuit de lodge het dal in kijkt zien
we dat daar een enorm onweer aan de gang is. Grappige om de bliksem regelmatig
ook schuin onder je waar te nemen. Maar ja het hoogte verschil is ook ca 1400
meter.
In de lodge is het nu drukker. Twee
reisgezelschappen en enkele groepjes van twee en vier. Allen vertrekken de
volgende morgen weer.
in onze lodge
Zondag
23 november
Om 7:30 ontbijt. De diverse reisgezelschappen
die we de vorige avond al zagen, zijn er ook weer. Er valt een striemenede
regen en het is echt koud en guur. We besluiten met de eerste gelegenheid terug
te gaan, ca. 10 uur. Nog een stuk buiten lopen is gewoon niet leuk.
de volgende dag terug zien dezelfde bergen er anders uit
We komen rond het middaguur in Underberg aan.
Het regent nog steeds soms zachtjes dan weer een behoorlijke kledderbui. Wat
inkopen doen bij de Spar en dan terug naar onze camping de Silverstream.
In de loop van de namiddag wordt het droog.
Spullen drogen, bad, etc. Braai voor de eerste maal en lekker weer pitten in
onze camper.
Maandag
24 november
We staan op met prachtig mooi weer en
besluiten naar Giant Castle Game Reserve te gaan. Via de 26 km gravelweg rijden
we eerst naar Howick en dan via de N3 door naar Mooi River. Om vandaar uit de
laatste stuk naar Giant Castle af te leggen. Een mooie tocht van ca 350 km.
Vanuit caravanpark Silverstream bij mooi weer
Vanuit caravanpark Silverstream bij mooi weer
paarden onderweg langs de gravelweg
groene bergen onderweg naar Underberg
weer een andere kleur gladiool
Bloemen die de wei een paarse gloed geven
De weg van Mooi River naar Giant Castle
Reserve is enorm grillig met enorme potholes. Uitkijken en geen snelheid maken
is het devies. Langs de weg regelmatig grote aanplant van dennen bomen met
Sappi als naam erbij. Kees moet gelijk aan de papier fabriek van Sappi in
Maastricht denken. Is dit dezelfde firma? Uitzoeken als we terug zijn.
wolkenlucht onderweg
bergen licht en donkerder
Bij aankomst ca 17:00 blijkt het camp een camp
met chalets te zijn zonder mogelijkheden voor de campers. We besluiten een
chaletje te nemen zodat we morgen direct naar de Main Cave kunnen gaan voor de
rots tekeningen van de San people.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten